پشت احساس عمیق دل من. شهری از جنس دل است. که اگر پا بگذاری آنجا. روی هر خشت و گلش نام خودت را بینی. و اگر منت خود را به سرم بگذاری قدمت روی نگاهم. و به سویت آید با نگاهی که پر از احساس است. گوش کن زیر لبش زمزمه ای میخواند. که اگر تا مهتاب تو کنارم باشی. آسمان دل من تا به ابد آبی است. آه این قلب پراز خواهش من. از جدایی نگاه تو دگر عاصی است. تو بمان تا به سحر. نه سحر تا به ابد.

A tout les visiteurs bienvenue sur mon blog. Abonne-toi à mon blog! .

وقتي كه دود از سرم بلند ميشه! وقتي كه دود از سرم بلند ميشه! چشام و بستم و تمام روزارو دوره. صدای اهنگ و بلند تر کردم. پاره کردم گردنبندی و که یه روزی خریدمش. با هزار ارزو که شاید یه روزی خودم گردن کسی کنم که تمام ارزومه. حالا دیگه با پرنده ای که ۴ روزه لبه ی پشت بوم بالای سرم میشینه و سرش و رو به اسمون میکنه و. به گمون ارزوی پروازش رو دوره میکنه هم دردم. بالاخره یه روزی بالای اون خوب میشن و من باز هم تنها میشم. کاش یکی بیدار بود و دردو دلام و میشنید. دارم میرسم به اوج! .