پراکنده نوشت های امین عظیمی. حمیده خیرآبادی را از صمیم قلب دوست داشتم . و شاید خبر درگذشت او جانکاه ترین خبری باشد که از ابتدای سال 89 شنیده ام . چقدر دوست داشتم از نزدیک ببینم اش . همین دیروز بود که با یکی از مدیران فرهیخته ی رادیو در مورد دعوت از این هنرمند پیشکسوت صحبت می کردیم و افسوس و هزار افسوس که اجل فرصت نداد تا صدای گرم و چشمان مهربان او را از نزدیک ببینم.

اکثر مطالب این وبلاگ دلنوشته های بر و بچه های دانشجوست. غروب تلخیه انگار خدا غمگین تره از من. نمیدونی چقد سخته به زور مصلحت رفتن. گرد بام و در من. نه ز ياري نه ز ديار و دياري باري. برو آنجا كه بود چشمي و گوشي با كس. برو آنجا كه تو را منتظرند.