به نام تنها پناه آشفتگان دیار سرنوشت. خونه مون عیدا پر مهمونه. می رن مهمونا از اونا فقط. گوشه ی طاقچه پیش گلدونه. این داستان رو دوستم برام تعریف کرده و قسم میخورد که واقعیه.

چه روزهای سختی که با تو آسان شد . چه شب های درازی که با تو سحر شد. چه روزهای سیاهی که با تو سپید شد. چه نومیدی هایی که با تو امید شد . در نبود ت سیاه هستم و تیره . در وجود ت سپید هستم و خیره . در نبود ت خیس مان د چشمان پاک م . در وجود ت اشک شوق آید به چشمانم . اگر خدا بخواهد می شود . هیچ چیز را نمی شود تغییر داد. خدای اسمونهای پر ستاره . بر لبان تشنه ات بوسه زنم. با من مدارا کن .

Ceux qui sont pas cons devrait comprendre. Click here to post a comment using your Skyrock username.

Please enter the sequence of characters in the field below.