نظریه ها و نقد روش ها. انسان ناشکیبا! یک از خصوصیات مشترک غزل های حضرت حافظ به نظر من کاشنن بذر امید در دل آنسان هاست . اشاره به جهان در حال تغییر هشداری می شود که دل بستن به آن کار عاقلانه ای نیست بلکه صبر را توشه راه باید ساخت و در فراز و نشیب نه خیلی امید بست و نه خود را باخت . سیف فرغانی شاعر قرن ۷ و ۸ نیز در شرایط حمله مغول به ایرانیان این پیام را مجدانه می گوید که باید باسپر تحمل به مقابله با رنج و ناکامی و بیداد زمانه رفت .

Quan On me cherche On me тrOuve.

دست و پایم به بند گرفتاری شماست. هایکو های به رنگ ایرانی. مردی که داشت می رفت. گاهی من را با نام کوچکم بخوان. پرسه در کوچه باغ مهتاب. دریا نام دیگر من بود.