بر ابرها به پرواز می آیند. آنچه می تواند زبانم از ذهنم بگوید. خب اولش بهتره ساده شروع شه! همیشه میخواستم یه وبلاگ داشته باشم! بازم ازون کارایی که خودمو کشتم تا انجام بدم! و خب از این لحظه امروز از یه روز دلسرد به اولین روز وبلاگ من تغییر کرد! بعضی کارا مال آدمه! مال خود خود آدم! یه جور ذاتی. مثل نوشتن برای من! حتی اگه سالها بذارمش در کوزه! فقط کافیه درشو برداری. میبینی که هیچ فرقی نکرده! .

وقت سحرهایت دلم می لرزد انگار. آری کمی اشک و دعا می ارزد انگار. از خواب غفلت لحظه ای دوری گزیدن. بیداری وقت سحر می ارزد انگار. شیرینی وقت سحر قوت و غذایم. تا وقت افطاری دم می رقصد انگار. روز یکه اینگونه شود آغاز و پایان. حق درب سختی را بر آن می بندد انگار. یارب اطاعت را نصیبم کن دراین ماه. در لحظه هایی کار من می لنگد انگار. این شعرم از طرف آقای محمد بنا به خواست خودشون. در این زمانه هیچ ﮐس خودش نیست. کسی برای یک نفس خودش نیست.

Retape dans le champ ci-dessous la suite de chiffres et de lettres qui apparaissent dans le cadre ci-contre.

برای دلتنگیهایم برای دغدغههای خودم برای شانه ای که تکیه گاهم نیست! برای دلی که دلتنگم نیست. برای دستی که نوازشگر زخمهایم نیست. برای دلتنگیهایم برای دغدغههای خودم برای شانه ای که تکیه گاهم نیست! بمیرم برای دل خودم که اینقدر تنهاست! ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺁﺭﺍ.