ازهجرتوسینه چاک بودن عشق است. آن لحظه که راه می روی آقاجان. زیرقدم تو خاک بودن عشق است. باید خودم را ببرم خانه. باید ببرم صورتش را بشویم. بگویم نگران نباش می گذرد. باید خودم را ببرم بخوابد. این میشه که انگار دنیا رو بهت دادن. وجود خدا رو هرچه بیشتر حس میکنی. حس اینه که یکی ازت راضی باشه با لبخندش. مادرم نگاهت و دعات رو هیچوقت ازم نگیر.

مرا به نام فریاد,فر یاد کن. بی تو غریب غربتم, آماده شکستنم. هر رفتنی را رسیدن نیست. من رفتم با کوله باری دوست خوب. وبم برام تک راری شده مثل تک تک لحظه های زنده بودنم. این وب دیگمه هرکی عشقش کشید سر بزنه. از تمام دوستانی که تو این مدت همراهم بودن یه دنیا ممنونم. این عکسی هم که گذاشتم خیلی شبیه منه آره من اینجوریم. تمام کامنتدونیا رو غیر فعال کردم تا اذیت نشین ببینین کامنت بستس. ندونستم نرسیده تو شروع قصه میری.

دارم از نفس می افتم تو هجوم سایه ها کاشکی بشکنه دوباره بغض این گلایه ها. اما تو کوه درد باش . طاقت بیار و مرد باش. یا ر فیق م ن لا ر فیق ل ه. دندان های فاسد یک کشور. شهیدانی که بر روی زمین گام بر می دارند. یک اگر با یک برابر بود . و این خیلی خوبه! .