پ س ر ب لا د פ م ل ناق لا. من بااااااازم اوووومدم اما دیگه اینجا نیستم منو میتووووونین. تووووی وب عاشقانه ام پیدام کنیییییییییییییییییییییین. ببين رفيق اينجا ماله منه و تو مهمونی. بخون حال کن نظر بده برو. اگه بی جنبه ای اصلا نيا تو بپيچ خوشحال شيم. کامنت خصوصی نذار که عمومی ميشه ضايع ميشی. اينجا قر دادن ممنوعه من ابرو دارم. ديگه يادم نمياد پس برو حال کن.

دل ن وشتہ هاے یه دختر خردادی. آسمان هم که باشی بغلت خواهم کرد. همه در گوشه ی تنهایی من جا دارند. شنبه بیست و سوم آذر 1392. جمعه بیست و دوم آذر 1392. پنجشنبه بیست و یکم آذر 1392. دختره اومده بود عکاسی عکس بگیره این بنده خدا عکاسه هرکار میکرد. نمیتونست این دختر رو با کیلیپسش تو کادر دوربین جا بده. بنده خدا آخر مجبور شد دوربین و پایه اینا رو یه نیم متر ببره عقبتر.

اینایے که تا یه چیزے میگے. کنترل خودشونو از دست میدن و عصبے میشن. اینایے که چند ساعت میمونن تو اتاقشونو در نمیان . همونا که حوصله حرف زدن با هیشکیو ندارن. همونایے که قرارشونو با دوستاشون کنسل میکنن و میمونن خونه. اینایے که از صب که پا میشن تا آخر شب با همه دعواشون میشه. جمعه بیست و پنجم اسفند 1391. ته دل می خ واهد. دل شکس ته ه م که دیگر. سر و ته ندارد .

تو یه دو راهی سختی قرار گرفتم. دوست دارم واسه همیشه واسه من باشه. و هیچ وقت ازش جدا نشم. سختی هایی که هیچ کس تحملش رو نداره. سختی هایی که واسه من طاقت فرساست ولی واسه بقیه فاجعه. یه طرف جدایی و شاید کمی از این سختی ها و دردهام کمتر شدن. ولی فقط با فکر اون. بیشتر از یک ساعت دووم نمیارم. اگه باهاش بسازم به جایی نمیرسم. ولی اگه تمومش کنم بدون اون.

وبلاگی با آدرس مورد نظر پیدا نشد.