يك سال و هشت ماه و 29 روز و ديگر هيچ . با تمام وسعت خویش دل را به ساحل بسته بود . هر غروب که میشد دل دریا هم میگرفت . تمام عشقی که در دل دریا آرام خفته بود . چنگ میزند به تمام دار و ندارت و میفشارد بغضی که مدتها پنهانش. موجهایی که وحشت در دلها می انداخت . و دریا همچنان عاشق مانده بود . و دریا از عشق میسوخت .

الهی قربونش بشم ک خیلی نجیب و نازه. اخ ک دلم میخواد این باران خانوم رو گازش بگیرم یعالمه بوسش کنم. راستی خانومی روزه دختر ب دنیا اومد. ساعت حدودا 11و ده دقیقه صبح. مخصوصا بابا لنگ دراز بابا لنگ دراز جان اگر از احوال من جویایی. باید بگم ک الان خوبم. نمیدونم چرا میخواستن بین ما رو بهم بزنن.

این وبلاگ تداعی کننده خاطرات شیرین و تلخه ما دوتاست.