کاش به جای عکسی که بهت یادگاری دادم. بیا دلم و بردار و ببر. یعنی توی دنیای تنهایی هم تنهای تنهایی. و این از همه چیز بدتره. از هر چیزی که فکرش و بکنی . اون با من زیاد درد دل میکرد اما من کمتر. همیشه اون میگفت و من میشنیدم. فکر کنم درد مشترک داریم. اونم یه چرخ تو دنیا زده و از همه ناامید شده.

اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنم ساده ا ست. نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده است. خداحافظ واسه اینکه نبندیم دل به رویاها. کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم. برگ های آرزوهایم یکایک زرد می شد. آفتاب دیدگانم سرد می شد. آسمان سینه ام پر درد می شد.

منتظرم حرفاتو عملی کنی مهرداد جان. ولی اول از همه طرز حرف زدنتو درست کن و با ادب باش. بعد میبینیم که حق با کیه. تو برو بیار اگه کسی بازم اینطوری حرف زد اون هم به عاقبت تو دچار میشه.