Posted on نوامبر 15, 2008. صبح از برج سپیداران می آمد باز. روز با شادی گنجشکان می شد آغاز. نغمه سازان سراپرده دستان و نوا. روی این سبزه گسترده سراپرده رها. پرزنان هر سو پروانه رنگین بهار. نور می بترد از آینه پاک سپهر.

ذره ای درعالم نیست که دران عشق نباشد. چی می شد اگه خدا امروز وقت نداشت به ما برکت بده. چرا که دیروز ما وقت نکردیم ازش تشکر کنیم . چی می شد دیگه هرگز شکو فا شدن گلی رو نمی دیدیم. چرا که وقتی خدا بارون فرستاده بود گله کردیم . چی می شد اگه خدا عشق و مراقبتش را از ما دریغ می کرد. چرا که ما از محبت ورزیدن به دیگران دریغ کردیم. چی می شد اگه خدا امروز به حرفهامون گوش نمی داد چون. دیروز به دستوراتش خوب عمل نکردیم . چی می شد اگه خدا خواسته هامونو بی پاسخ می گذاشت چون فراموشش کردیم .